Ας ξεκινήσω απο τα βασικά. ΝΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΟΙ STROKES ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ! Αλλά θα παίξει κι άλλο ποστ με αυτά που δεν χώρεσαν (άλλη μία λίστα ναι).
Και τι να πω για το 2020. Ξεκίνησε χορεύοντας, μετά αποχαιρετώντας, συνέχισε με αλλαγές, με αγωνία, με στεναχώριες, με αποφάσεις, Όπως όλες οι χρονιές δλδ. Αλλά όχι, μας έφερε και όλα αυτά τα πρωτόγνωρα, που δεν είχαμε ποτέ φανταστεί. Είχε και γέλια. Ευτυχώς, είχε και γέλια. Και φυσικά είχε και πολλή μουσική.
Φέτος δεν δυσκολεύτηκα να βάλω μέσα στη λίστα δίσκους. Δυσκολεύτηκα (ΠΟΛΥ. Έπρηξα ένα συγκεκριμένο άτομο με αυτό το ζήτημα- θενξ Δ.) να βγάλω. Κι αυτό είναι καλό. Φαβορί ξεκάθαρο που να έπαθα το κου-ντε -φουντρ δεν είχα, αλλά ο συνομήλικος, ελληνικής καταγωγής Michael Alden Hadreas (a.k.a. Perfume Genius) ήταν αυτός που κέρδισε τη μάχη.
Η Αννούλα και η ιστορία. Ιδιαίτερο κόνσεπτ φέτος δεν είχα. Σκέφτηκα να ανεβάζω φωτογραφίες με χάδια, αγκαλίες και φιλιά (αυτό το intimacy που μου/σου/μας λείπει) και κάπως ξεκίνησα να γράφω για την Άννα. Μετά είπα πως θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν την ιστορία δεν την γράψω μόνη μου. Κι έτσι κι έγινε. Δεν την έγραψα μόνη μου. Κι αυτό το έκανε (για εμάς τουλάχιστον) ενδιαφέρουσα. Που δεν ξέραμε που θα μας πάει αυτή η καψούρα. Ευτυχώς ο Perfume Genius έγραψε εντελώς δίσκο καψούρας κι όλα έδεσαν γλυκά.
Until next time. Listen to whatever the fuck you want.
