Όταν κατάλαβα τι σήμαινε όλο αυτό που μόλις είχα ακούσει, ήμουν στο μπαλκόνι και κάπνιζα. Ήταν απο τις καθιερωμένες μας συνήθειες. Να βλέπω την κάφτρα μου στο σκοτάδι και να σου μιλάω.
Έχεις καταλάβει πόσο πολύ θα αργήσουμε να αγκαλιαστούμε;
Δεν μπορεί να συμβαίνει όλο αυτό.
Δεν μπορεί να συμβεί όλο αυτό.
Πρέπει να μπω μέσα να συνεχίσω το μαγείρεμα.
Έχω βαρεθεί να καθαρίζω πατάτες, ούτε στο στρατό να ήμουν. Αυτή τη ζωή φανταζόμουν; Γιατί δε στέλνει μήνυμα ο μαλάκας; Μουσακά ήθελε η μούρη μου σήμερα. Κάνω την ζωή μου δυσκολότερη από επιλογή. Μαζόχα είσαι Αννούλα. Πάλι η μάνα μου με παίρνει τηλέφωνο. Έλεος. Όχι δε στο σηκώνω, μ´ακούς!; Γιατί δε στέλνει ο μαλάκας; Πολλά ζητάω; Τόση ώρα όρθια. Λες κι έχω βάλει στοίχημα πως πρέπει πάση θυσία να μείνω όρθια. Λες και δεν μπορώ να κάτσω όλη μέρα στο κρεβάτι χωρίς να θρηνώ για κάποιον. Λες και δεν γίνεται να θρηνώ όσο τηγανίζω. Τι ώρα πήγε; Πάει κι αυτή η μέρα. Μπα, έστειλε;
Πως να σου εξηγήσω πως χάνομαι στα απλά; Κοίτα κάτι νύχια ρε. Τα άκρα έχουν σημασία, πρέπει πάντα να είναι κομψά. Κομψότητα. Ευγένεια. Εύγε. Καλά τα πήγα και σήμερα. Αυτά που έπρεπε να σημειώσω τα σημείωσα. Κάποια ονόματα μπορεί να τα ξέχασα, αλλά πρόσωπα δεν ξεχνάω. Όχι ακόμα.
Έχεις δει στα ντοκυμαντέρ τα βατράχια που κάνουν κάτι τεράστια άλματα να ξεφύγουν άπο κάποιο ζώο που τα κυνηγά και βλέπεις την καρδιά τους να κοντεύει να σπάσει; Την αγωνία στα μάτια τους; Έτσι ξυπνάω σχεδόν κάθε ξημέρωμα. Κάνοντας αυτό το τεράστιο άλμα να ξεφύγω. Τελικά είμαι στο ίδιο σημείο. Αλήθεια πότε θα σε δω;
Σηκώνομαι, καφέ, τσιγάρο, η υγρασία μου φέρνει πονοκέφαλο. Είναι νωρίς για αλκοόλ; Τεχνικά όχι, ακόμα νύχτα είναι. Άλλοι τέτοια ώρα είναι ακόμα ξύπνιοι. Και εσύ μπορεί να είσαι. Λες; Δε με νοιάζει. Τίποτα δε θέλω να λέω πια. Προτιμώ για λίγο να ζήσω στην ασφάλεια της μέσης κατάστασης. Βαρετό; Χέστηκα.
Αυτό που δε σου λένε όταν θες ένα φάντασμα είναι ότι κάποια στιγμή η βεβαιότητα της απουσίας του γίνεται καθησυχαστική. Όχι ακριβώς θελκτική, αλλά κάπως πιο βολική από εκείνες τις, στη χάση και στη φέξη στιγμές, που με θυμάσαι. Τουλάχιστον, όταν είσαι στον κόσμο σου, αναγκάζομαι κι εγώ να χαθώ στον δικό μου. Χτύπησε το κινητό. Λες;
Αν θα έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα σε δέκα τυχαία πρόσωπα, λένε, πως διαλέγεις αυτό με το οποίο νιώθεις οικειότητα.Τι γίνεται όταν δεν έχεις πρόσωπο και παρόλα αυτά νιώθεις οικεία; Μήπως αυτό ονομάζεται ανάγκη; Ανασφάλεια; Ματαιοδοξία; Μπορεί να έχεις ανάγκη το τίποτα; Να νιώθεις ασφάλεια στο τίποτα; Να σου καλύπτει την ματαιοδοξία το κενό; Όχι, ευχαριστώ, δε θα πάρω.
Προσπάθησα να μη με νοιάζεις, αλλά δεν γίνεται. δεν με νοιάζει και τίποτα άλλο και είναι πολύ καλύτερο να τρως χι από το να ρίχνεις χι στα πάντα. Ακόμα είσαι μικρός, δεν το έχεις καταλάβει. Όταν σε νοιάζει κάτι, ας είναι κι ο μουσακάς, οι ώρες κι οι μέρες και οι βδομάδες γεμίζουν, η ζωή σου οργανώνεται γύρω από το μουσακά και ακόμα κι αν στο τέλος δεν τρώγεται η μαλακία που έφτιαξες, μπορείς πάντα να ψάξεις μια άλλη συνταγή, να ψήσεις τις μελιτζάνες και να βάλεις μισό μισό χοιρινό κιμά αντί για μόνο μοσχάρι. Πάλι δε θα τρώγεται, αλλά έχουν περάσει άλλες δυο μέρες. Κάτι είναι κι αυτό.
Σήμερα είναι αυτό που οι πυροβολημένες στο ινσταγκραμ λένε ‘me-day’. Που θα πρεπε να σηκωθώ να κάνω μπάνιο, να βάλω κρέμες, μάσκες, να φτιάξω μαλλιά. Nα βγω με τις φίλες μου για ποτό ή φαί ή ένα σινεμά έστω. Όλα αυτά τα ωραία (που δεν μπορούμε πια), απλά για να μετράω τα γαμημένα τα δευτερόλεπτα που θα γυρίσω σπίτι, θα βάλω τη ξεχειλωμένη πιτζάμα και αναρωτιέμαι που στον πούτσο καταλήγουμε;
Έχω μέρες να πάρω τα χάπια μου. Δεν τα χρειάζομαι, νιώθω πολύ θολωμένη με αυτά. Ξεκάθαρα πράγματα. Πρέπει να καλύψω τους καθρέφτες, να σταματήσω να βλέπω την εικόνα μου. Όχι δεν την σιχαίνομαι, το αντίθετο. Ωραιοπαθής; Λατρεία θα το έλεγα. Ένα ποτό ακόμα και ένα τσιγάρο ακόμα. Πόσο ακόμα;
Κρύβω στις κούπες του καφέ λίγη βότκα. Λίγη; Ποιον κοροιδεύω; ''Καλημέρα σας. Είμαι η Άννα, πως μπορώ να σας βοηθήσω;'' ''Ξέρεις Άννα...''
Δεν θυμάμαι τι μου είπε μετά ο μαλάκας. Δεν θυμάμαι τι του είπα. Σίγουρα τον βοήθησα. Όλους τους βοηθάω. Προσπαθώ έστω. Που και που σε θυμάμαι και σενα. Κι ας είσαι μαλάκας.
Όχι ο κλασικός μαλάκας που λέμε πως κοροϊδεύεσαι εύκολα. Ο άλλος, ο δύστροπος, ο τύπος που πραγματικά θα ήθελα μακριά από τη ζωή μου. Αυτοκαταστροφική Αννούλα. Σιγά που δε θα είμαι καλά με τη βότκα. Να πάρω και μερικά ηρεμιστικά μπας και καταφέρω να κοιμηθώ. Ύπνος. Χαμένες ώρες. Χαμένα κορμιά.
Ξέρεις τι μου’χει λείψει; Nα γνωρίσω κάποιον, να μιλήσουμε και να πω ''εσύ μου αρέσεις''. Ή οκ, και ''εσύ δε μου αρέσεις'', το ίδιο κάνει. Αυτό που μου έχει λείψει είναι εκείνη η στιγμή που κάποιος μπαίνει στο οπτικό σου πεδίο και έχεις 5,4,3,2,1 δευτερόλεπτα να καταλάβεις τι μέρος του λόγου είναι και τι ρόλο έχει να παίξει στην ιστορία σου. Κι εσύ στη δικιά του.
Δεν θελω να κάνω πια όνειρα. Τρέμω στην ιδέα πως κάποια στιγμή θα γίνουν πραγματικότητα. Και μετά τι; Πάλι θα κάθομαι να χαζεύω τα μαγνητάκια στο ψυγείο. Θα το ανοίγω να πιάσω το γάλα σόγιας. Θα βρίζω. Θα αναρωτιέμαι τι να μαγειρέψω πάλι αύριο. Ωραίο το τελευταίο ταξίδι. Ποιό ήταν; Θα προλάβω να σου πω όλα αυτά που θέλω;
Εδώ και εικοσιτρία λεπτά καπνίζω και παρατηρώ μια αράχνη που ανεβοκατεβαίνει τον τοίχο στο μπαλκόνι. Για μια στιγμή σκέφτηκα να την λιώσω με την κάφτρα, αλλά στο τέλος απλά ακούμπησα το δάχτυλό μου μπροστά της, σαν δόλωμα. Κάθε φορά που βλέπω μια αράχνη εύχομαι να με δαγκώσει και να αποκτήσω υπερδυνάμεις. Μάντεψε. *σπλατ
Υπερπροσπάθεια. Να αρέσω. Να μην αρέσω. Να θέλω. Να μη θέλω. Να μπορώ. Να μην μπορώ. Να βρω χρόνο. Να μη βρω δικαιολογίες. Να λεω όχι. Να λεω ναι. Να μείνω. Να φύγω. Να τρέξω.Να μην κουνηθώ. Να ακούσω. Να μην ακούσω. Να απαντήσω. Να μην απαντήσω. Να χαλαρώσω. Προσπάθησα να χαλαρώσω. Να μη σε θέλω. Να μη μπορώ.
Έτσι, λένε, γίνεται. Να προσπαθείς για τα πάντα. Ποια προσπάθεια ρε θα με αντέξει εμένα; Ποια προσπάθεια χωράει τα θέλω μου; Ποια προσπάθεια; Κανείς δεν προσπαθεί για τίποτα. Όσο και να θέλεις να προσπαθήσεις μένει το ''θέλεις'', μόνο του στην εξίσωση. Μόλις έβαψα τα μαλλιά μου στο χρώμα που σ’αρέσει. Χωρίς καμία προσπάθεια.
Το μάτι του κυκλώνα λένε οι εγκυκλοπαίδειες είναι μια κυκλική περιοχή με χαμηλή βαρομετρική πίεση, γύρω από την οποία περιστρέφεται μια θύελλα. Μαλακίες θα πω εγώ. Το μάτι του κυκλώνα είμαι εγώ. Μια περιοχή απόλυτης ηρεμίας, γύρω από την οποία το σύμπαν γαμιέται, ένα γαμήσι που περιστρέφεται γύρω μου, μοιάζει να υπάρχει εξαιτίας μου, διαλύει ό,τι ακουμπά, αλλά ποτέ δεν ακουμπά εμένα.
Βαρέθηκα να μιλάω. Να γνέφω καταφατικά μέσα απο οθόνες. Να γράφω. Να επικοινωνώ με λέξεις γενικότερα. Προγραμματισμένα ζόμπι. Κάθε μέρα ίδια. Εννέα μήνες κολλημένοι με το χτικιό. Δεν αντέχω άλλο ρε μαλάκα. Μπορώ να ουρλιάξω ένα ''άντε γαμηθείτε όλοι;''. Αφήστε στην καύλα μου. Να σε σκέφτομαι και να χύνω.
